We need to talk about Kevin:Gerçekten Kevin hakkında mı konuşmalıyız?

Lynne Ramsay’ın yönetmenliğinde vizyona 2011’de girmiş olan Kevin Hakkında Konuşmalıyız,yönetmenin en ünlü filmlerindendir. Vizyona girişi ile çocukta akıl sağlığı,davranış bozukluğu ve aile-çocuk ilişkisi hakkında eleştirel bir bakış açısı sundu.

Film özgür ruhlu Eva Khatchadourian’ın domates festivalinde eğlendiği sahne ile başlıyor yani Eva’yı gerçekten mutlu gördüğümüz tek sahne ile. Özgürlüğüne düşkün bir gezgin ve yazar olan Eva,Frankline aşık olduktan sonra ani bir kararla hamile kalıp evleniyor. Vücudunda olan değişikliklerden ve hayatını kısıtlayan bu karardan dolayı Eva’nın hamileliğinin başından beri pişmanlığını görüyoruz. Toplumsal cinsiyet rollerine aykırı düşüncelere sahip Eva için bu kısıtlamalar depresif hareketleri beraberinde getiriyor. Yazıya devam etmeden önce bir şey hatırlatmak istiyorum: Bu filmde suçlanacak kimse yok.Bu filmde kesin cevaplar yok.

Bunun akabinde doğum sonrasında Eva’nın daha kötüye gittiğini ve bebek Kevin’a temas edemediğini,ağlamasını susturamadığını görüyoruz. Doğum sonrası depresyon yaşayan Eva,eşi Franklin tarafından belli belirsiz sorumsuzlukla suçlanması ile anneliğini sorguluyor ve film geçişlerinde bunu fark ediyoruz. Annesi ile mizaç uyuşmamazlığı sorunu yaşayan Kevin, geç konuşmakta, tuvalet eğitimini geciktirmekte, sürekli annesine karşı red halinde olmaktadır.

Franklin’in, Eva’nın fikrini önemsemeden yeni bir yere taşınma kararı ile hiçbir şeye alışamayan Eva, kendini toplumdan,ailesinden ve kendinden daha fazla soyutlamıştır. Öz saygısını yitiren Eva, evde kendine ait özel bir alan yaratmak istemiş ve ona gezilerinden kalan hatıraları ile bir odanın duvarlarını kaplamıştır. Bağlanma sorunları olan Kevin, annesi için özel olan bu alana girmek istemiş ve odanın duvarlarını tahrip etmiştir.

Anne karnından itibaren kendini kabul görmüş hissetmeyen Kevin için annesi için bu kadar özel olan bir alan tabii ki de tahrip edilmesi gerekmeteydi. Filme de hâkim renk olan kırmızı boya ile duvarları boyamıştır. Annesinin tepkisi ise Kevin’ın tam beklediği gibi olmuştur.

Aile yapısında olan sorunlar,Kevin hakkında ortak bir karara varılamaması, Eva’nın evliliğe ve aileye uyum sağlayamaması, Franklin’in Eva ile olan ilişkisini güçlendirememesi ve Kevin’ın zor bir mizaca sahip olması gibi olguların toplamında aile-çocuk arasındaki bağlanmanın, özellikle anne ile, zorlaştığı görülmüştür. Özellikle Franklin’in Kevin’ın normal olduğunu savunması ve Eva’nın sözlerine inanmamasından kaynaklı evdeki kararların birbirine çok zıt olmasını kullanan Kevin’ın sorunlu davranışları pekişmiştir.Ayrıca yaşı ilerledikçe bu durumdan nasıl faydalanması gerektiğini öğrenmiştir Kevin. Sonuçta Kevin’ı gerçekten gören tek kişi annesi Eva olmuştur.

Franklin’in Kevin’a oyuncak ok aldığı sahnede,Kevin’ın özellikle annesine olan öfkesi ile oyuncak ok ile annesini vurması,finalde aslında gerçekten canını acıtmak istediği kişinin annesi olduğunu gözler önüne sermiştir. Kevin’ın gösterdiği agresyon dolu davranışların tek tanığı ise annesi olmuştur.Araştırmalar,güvensiz bağlanan çocukların,güvenli bağlanan çocuklara göre daha düşmanca ve öfkeli olduklarını daha çok saldırgan davranışlar sergilediklerini göstermiştir.(LaFeniere ve Sroufe ,1985 ; Troy ve Sroufe, 1987 )

Eva,belki kendine iyi bir anne olacağını kanıtlamak belki de Kevin’ı cezalandırmak için tekrar hamile kalmış,hem Kevin hem Franklin tarafından bencillikle suçlanmıştır.Hayvanlara ve kardeşine zarar verip okulda zorbalığa devam eden Kevin işlerini kamufule etmeyi iyi becerdiği için babası tarafından hep annesine yüklenmiştir.(Belki annesi de kendini suçluyordu çünkü filmde başına gelen psikolojik şiddet ve zorbalığa karşı hiçbir şey yapmıyor ve kabulleniyordu.)

Eva ikinci çocuğu Celia ile sağlıklı bir bağlanma ve ilişkiye sahip idi.Kendine anneliğini kanıtlayan Eva daha mutlu idi ancak bir kaza(!) sonucunda Celia’nın tek gözü kör oldu ve annesi Kevin’ı suçlarken babası ise annesini suçlamaktaydı.

Bu kadar olayın ardından sağlıklı evliliği olmadığını fark eden Franklin ve Eva boşanma kararı almış ve Kevin’da ilk kulaktan buna şahit olmuştur. Belki terk edilmek korkusu le belki annesini sadece kendisi ile yalnız bırakabilmek amacı ile 16. yaş gününde Kevin, oklar ile hem planlı okulda toplu katliam yapmış hem de babası ve kız kardeşini öldürmüştür.

Bu noktadan sonra ölen çocukların aileleri tarafından sürekli bir şiddete maruz kalan Eva,her şeyini kaybetmiş oldu ve olan her şeyin suçlusu olduğunu düşünüp pişmanlık duydu. Ona kalan tek şey Kevindı.

Filmin sonlarına doğru hapishanedeki sahneler çok gerçekçi ve etkileyici idi. Eva’nın Kevin’a bunu neden yaptığını sorunca Kevin “Bildiğimi sanıyordum ama artık o kadar da emin değilim.” demesi hem Kevin’ın kafasında kurduğu şeyleri yanlışladığını hem de kendine güvensizliğini fark ettiğini kanıtladı.Belki de daha fazlasını… Bazı soruların cevabı gizli kaldı.

Eva’nın Kevin’a son sarılışı,küçüklükten beri sevilmediğini düşünen Kevin’ın annesi birbirlerini kabullendiklerinin gerçek bir göstergesi oldu.

Konuşulmayanı konuşan bu film toplumsal cinsiyet rollerinin kadın üzerine olan etkisini göstermesi açısından oldukça sosyolojik olduğu gibi, aile-çocuk bağlanması, çocukta davranış bozukluğu,iletişim sorunları,annelik, pişmanlık,şiddet üzerine güzel bir bakış ve eleştiriyi bize sunmakla beraber sadece Kevin hakkında konuşmamamız gerektiğini göstermiştir.

Kullanılan Kaynaklar

http://dergipark.gov.tr/ayna/issue/39733/470570

http://dergipark.gov.tr/opus/issue/22696/242294

Wedding,Danny Ve Niemiec, Ryan. Sinema ve Akıl Sağlığı,İstanbul:Kaknüs Yayınları,2016

https://www.imdb.com/title/tt1242460/

http://eprints.qut.edu.au/19493/